Swoje ostatnie obrazy Kowalski nazywa „modlitwami”, jako że wyrażają one jego „dialog z Bogiem”. Kowalski przyjmuje postawę metafizyczną – stosownie do wybranej przez siebie tematyki: tajemnicze przedmioty pojawiają się w nieprzystających do nich otoczeniach, które mogą przypominać wiejskie wnętrza lub bardzo przetworzone szczegóły z pejzaży Hieronima Boscha. Kowalski nadaje swoim obrazom Boschowską dramaturgię nie odwołując się do postaci ludzkiej, a jednak w jego obrazowaniu, przypominającym martwe natury, jest jakieś poczucie ludzkiego ducha, które przemawia bezpośrednio do emocji i duszy (...).